W obliczu koronawirusa… OKIEM PSYCHOLOGA

Data publikacji 18.03.2020

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) dnia 11 marca ogłosiła pandemię koronawirusa.

Na spotkaniu rządowego zespołu zarządzania kryzysowego zapadła decyzja  o zamknięciu wszystkich placówek oświatowych, w tym uczelni wyższych oraz kin, muzeów, teatrów, filharmonii. Pojawiły się decyzje o odwołaniu imprez masowych, a nawet szkoleń wewnątrz różnych instytucji. Słyszalne są apele, abyśmy unikali miejsc, w których przebywa więcej ludzi. Opustoszały środki komunikacji publicznej. Szczególną uwagę poświęca się seniorom, którzy, bazując na przykładach z innych krajów, stanowią grupę podwyższonego ryzyka.

Sytuacja zarówno w Polsce, jak i na świecie, stała się szczególna. Generuje to w ludziach niepewność, obawy, lęk. Niektórzy ruszyli na zakupy robiąc zapasy artykułów o przedłużonym terminie ważności.


Jak postępować w tym nadzwyczajnym  okresie? Pokusiłam się o spisanie rad, które mogą być pomocne w przetrwaniu tegoż trudnego czasu.

  1. Pamiętajmy o tym, że nie na wszystko mamy wpływ w życiu. Koncentrujmy się na tym, co możemy konstruktywnego, mądrego, zrobić. Stosujmy się do zaleceń i poleceń służb oraz specjalistów w tym zakresie.
  2. Koncentrujmy się na faktach, a nie na niesprawdzonych informacjach czy wręcz fakenewsach(np. ,,W szpitalu xyz jest osoba zarażona, ale media o tym nie mówią, nie ujawniają tego”). Bądźmy rzeczowi, konkretni, nie demonizujmy sytuacji.
  3. Sprawdzajmy wiadomości, komunikaty, 1 - 2 razy dziennie, np. przed południem i wieczorem, aby posiadać bieżące, rzetelne, informacje, a nie skupiać się jedynie na problemie koronawirusa. Pamiętajmy, że to na co mamy realny wpływ to dzień dzisiejszy i to, jak go spędzimy zależy od nas.
  4. Bądźmy uważni, obserwujmy siebie nawzajem oraz nasze dzieci nie tylko pod kątem symptomów chorobowych, ale także zachowań, postaw, potrzeb. Zastanówmy się nad tym, jak my się zachowujemy – czy zagrożenie jest ciągle obecne w naszym życiu, w naszych rozmowach, czy nieustannie sprawdzamy wiadomości czy może unikamy tematu, nie chcemy o tym rozmawiać? Pamiętajmy, że nasza postawa wpływa na innych ludzi w naszym otoczeniu, a nasz spokój czy niepokój udziela się innym, dodając poczucia bezpieczeństwa bądź odbierając je i wprowadzając poczucie zagrożenia. Zadbajmy o innych - wyjdźmy z ofertą pomocy np. w zrobieniu zakupów naszym sąsiadom, będącym w podeszłym wieku. Zatroszczmy się o potrzebę kontaktu naszych dzieci z rówieśnikami np. przy wykorzystaniu tzw. nowych technologii.
  5. Stosujmy zdrowe nawyki – pokażmy naszym dzieciom jak myć ręce, jak zasłaniać usta. Pamiętajmy o zmianie odzieży po powrocie do domu, o dokładnym myciu owoców, warzyw czy konserw.
  6. Nie ulegajmy panice, nie podsycajmy lęków, zachowajmy spokój i optymizm życiowy. Rozmawiajmy o metodach radzenia sobie z lękiem, napięciem, stresem. Bazując na własnych doświadczeniach powiedzmy co nam pomaga w przezwyciężaniu trudności, co robimy, aby negatywne myśli nie zapanowały w naszej głowie (czytanie książek, słuchanie muzyki, oglądanie komedii czy kabaretów, gry, aktywność fizyczna, rozmowa – która sprawia, że problem ,,przegadany” z kimś staje się mniejszy). Posłuchajmy też jakie pomysły mają inni. Wykorzystajmy ten czas do zrobienia czegoś wspólnie – wspólne gry, upieczenie ciasta czy zrobienie obiadu.
  7. Nie bójmy się rozmawiać. Rozmawiajmy szczerze o tym, co wiemy, a czego nie wiemy, o swoich wątpliwościach – np. ,,Nie wiem jak długo będzie to trwało, kto zachoruje, jak to się skończy?”
  8. Bądźmy odpowiedzialni za siebie, naszych bliskich i w ogóle - ludzi. Obecna sytuacja może być dobrą okazją do poszerzenia perspektywy dostrzegania problemów, antycypacji jej konsekwencji oraz rozwijania naszej wrażliwości i empatii. Pamiętajmy, że nasze zachowania mogą skutkować obniżaniem bądź zwiększaniem niebezpieczeństwa dla zdrowia i życia innych.
  9. Pamiętajmy o tymczasowości pewnych ograniczeń, zastosowanych rozwiązań, zakazów czy nakazów oraz o tym, czemu one mają służyć (ochrona zdrowia i życia).
  10. Podejdźmy z powagą do sytuacji traktując ją jak ważną lekcję z naszej dojrzałości.

 

Opracowała: podinsp. Jolanta Iwaszko
ekspert Sekcji Psychologów KWP w Bydgoszczy
tel.: 751 1521

Autor: podinsp. Jolanta Iwaszko
Publikacja: Piotr Pawlaczyk

Powrót na górę strony