Powiadamianie rodzin o nagłej śmierci najbliższych
Data publikacji 18.09.2015
Policjanci w swojej pracy często mają kontakt ze śmiercią. Jednym z trudniejszych zadań z jakimi się stykają na co dzień jest powiadamianie rodzin o nagłej śmierci najbliższych.
Policjanci w swojej pracy często mają kontakt ze śmiercią. Jednym z trudniejszych zadań z jakimi się stykają na co dzień jest powiadamianie rodzin o nagłej śmierci najbliższych. Funkcjonariusze będąc w takiej sytuacji mogą liczyć tylko na swoje umiejętności, wyczucie czasu i takt, bo każdy przypadek gwałtownej śmierci jest niepowtarzalny i rodzi indywidualne przeżycia, emocje.
Istnieją jednak pewne uniwersalne wskazówki, którymi można się kierować, aby ułatwić spotkanie policjanta z osobami, które straciły kogoś bliskiego.
„Interwencja kryzysowa i negocjacje” - Dariusz Piotrowicz
Opracowała:
Małgorzata Osowska
Sekcja Psychologów
KWP w Bydgoszczy
Istnieją jednak pewne uniwersalne wskazówki, którymi można się kierować, aby ułatwić spotkanie policjanta z osobami, które straciły kogoś bliskiego.
- Powiadamianie o śmierci zawsze powinno odbywać się twarzą w twarz. Jeżeli jest to możliwe, należy unikać powiadamiania za pomocą telefonu lub poczty. Powinno się ono odbyć w mieszkaniu, nigdy na klatce schodowej czy w progu drzwi.
- Prawidłowe powiadamianie o śmierci powinno spełnić następujące warunki: po pierwsze dostarczyć niezbędnych informacji, po drugie udzielić pierwszego wsparcia, po trzecie ochronić godność i szacunek zarówno ofiary, jak i powiadamianej rodziny.
- Powiadomienie powinno odbyć się w możliwie jak najkrótszym czasie od ustalenia tożsamości ofiary i tożsamości osób mu najbliższych.
- W miarę możliwości, przed powiadomieniem, należy zebrać informacje o relacjach ofiary z osobą powiadamianą, o stanie zdrowia osoby powiadamianej (ewentualne choroby serca, krążenia, cukrzyca itp.) – informacje te, mogą być istotne ze względu na możliwość przewidzenia sposobu reagowania osoby powiadamianej. Często osoby takie mogą reagować w sposób bardzo emocjonalny, mogą wymagać pierwszej pomocy. Warto przygotować sobie wsparcie pogotowia medycznego, żeby umożliwić w razie potrzeby natychmiastową interwencję lekarską.
- Powiadomienie o śmierci powinno odbywać się przez co najmniej dwie osoby. Jedna z nich udziela informacji, druga zaś obserwuje reakcje osoby powiadamianej. Powiadomienie powinno odbywać się na terenie przyjaznym dla osoby powiadamianej.
- Zawiadomienie powinno być możliwie jak najprostsze w treści, bez „owijania w bawełnę” i dorabiania różnych historii. Np. „Mam dla pani/pana bardzo/złą wiadomość. Pani/pana bliski nie żyje”. Powinno się wyrazić współczucie i zrozumienie. Tak, jak w przypadku standardowych kondolencji. Należy zachować się empatycznie, w razie potrzeby udzielić wsparcia fizycznego np. objąć ofiarę, podać chusteczkę.
- Osoby powiadamiane często czują potrzebę dowiedzenia się szczegółów dotyczących śmierci bliskiego, okoliczności itp. (jak, w jaki sposób, kiedy, gdzie), dlatego należy być przygotowanym na udzielenie wszystkich informacji jakich będzie wymagała osoba powiadamiana. Udzielane informacje powinny być również proste i zwięzłe, bez drastycznych szczegółów i niepotrzebnych informacji, odnoszących się do drugorzędnych elementów sprawy.
- Nie należy, po zawiadomieniu o śmierci, zostawiać rodziny zmarłego bez opieki, tak długo, aż minie pierwsza reakcja (szok) lub pojawią się inni członkowie rodziny, znajomi, przyjaciele. Należy podać swoje dane kontaktowe (np. telefon do najbliższej jednostki Policji), aby w razie potrzeby udzielić dodatkowych informacji. Aby rodzina ofiary nie czuła się pozostawiona sama sobie, można również podać namiary instytucji udzielających wsparcia psychologicznego.
- Jeżeli rodzina zmarłego nie znajduje się w miejscu zamieszkania, należy powiadomić sąsiadów o potrzebie kontaktu z rodziną (powodem jest wydarzenie nadzwyczajne, interwencja z udziałem medyków itp.), natomiast nie należy udzielać szczegółowych informacji sąsiadom, nie można wspomnieć o śmierci, aby to nie oni zawiadomili rodzinę zmarłego.
„Interwencja kryzysowa i negocjacje” - Dariusz Piotrowicz
Opracowała:
Małgorzata Osowska
Sekcja Psychologów
KWP w Bydgoszczy
Publikacja: Piotr Pawlaczyk
KWP w Bydgoszczy
administrator www
KWP w Bydgoszczy
administrator www
Autor:
Publikacja: