Zarys dziejów Komendy Policji Państwowej Okręgu XII (pomorskiego) i Okręgu XI (poznańskiego) cz. 2
Na podstawie rozporządzenia z 6 lipca 1920 r. zostały powołane komenda miejska w Poznaniu i komendy powiatowe m.in. w Szubinie, Inowrocławiu i Bydgoszczy oraz komisariat kolejowy m.in. w Poznaniu i Bydgoszczy i rzeczny w Bydgoszczy.
Rok później utworzono komendy powiatowe m.in. w Bydgoszczy, Poznaniu, Nakle oraz miejską w Bydgoszczy. Trzy lata później powołano KP PP w Wyrzysku. Osobliwością województwa poznańskiego był fakt, że wiele komend swoim zakresem terenowej władzy obejmowało 2 lub więcej powiatów. Obok komend powiatowych w 1924 r. działały komisariaty m.in. w Bydgoszczy i Poznaniu (8) oraz 264 posterunki. Okręg XI Poznański Policji Państwowej w 1923 r. liczył 2510 funkcjonariuszy, w 1928 r. 1747 natomiast w 1934 r. 1603 policjantów.
- Inspektor Wiktor Ludwikowski (21 VI 1920 – 1 I 1921)
- Inspektor Stanisław Krzyżanowski (1 I 1921 jako p.o. – 7 II 1921)
- Inspektor Bernard Śliwiński (7 II 1921 jako p.o.; komendant 1 VIII 1921 – 31 VII 1922)
- Inspektor dr Henryk Hass (1 VIII 1922 – 26 XI 1928)
- Inspektor Władysław Goździewski (26 XI 1928 – 17 XI 1934)
- Inspektor Jan Sawicki (17 XII 1934 – IX 1939)
- Inspektor Zygmunt Wiza (1 VII 1920 – 28 II 1921)
- Inspektor Stanisław Krzyżanowski (28 II 1921 jako p.o.; od 8 VIII 1921 Komendant Okręgowy do 12 IV 1922)
- Inspektor Rudolf Wizimirski (12 IV 1922 – 1 II 1926)
- Inspektor Zygmunt Wróblewski (1 II 1926 – 26 VI 1927)
- Inspektor Witalis Olszański (26 VI 1927 – 9 V 1935)
- Inspektor Adam Wiktor Nowodworski (9 V 1935 – IX 1939)
W 1924 r. Rozporządzeniem Prezydenta RP zniesiono Okręgowe Komendy PP, tworząc w ich miejsce Komendy Wojewódzkie PP. Reorganizację dokonano z dwóch powodów. Chciano przede wszystkim dostosować strukturę PP do podziału administracyjnego kraju oraz sprecyzować zależność Komendantów Wojewódzkich od Komendanta Głównego PP oraz Wojewodów. Wojewodom Komendanci Wojewódzcy PP podporządkowani byli w zakresie podstawowych czynności policyjnych oraz służby bezpieczeństwa. Funkcyjne podporządkowanie Komend Wojewódzkich PP właściwym Naczelnikom administracyjnym II instancji, czyniło Wojewodów a także Komisarza Rządu na miasto stołeczne Warszawę, władzę dyspozycyjną wobec Policji Państwowej w Województwie.
W drugiej połowie 1932 r. zlikwidowano KP PP w Gniewie. Następnie w 1938 r. w związku ze zmianą granic województw: pomorskiego, poznańskiego i warszawskiego, kilka powiatów z województwa warszawskiego (lipnowski, nieszawski, rypiński i włocławski) oraz z województwa poznańskiego (bydgoski, inowrocławski, szubiński i wyrzyski) przeszło do województwa pomorskiego. W związku z tym w okręgu pomorskim znalazły się Komendy Powiatowe w Lipnie, Aleksandrowie, Rypinie, Włocławku, Szubinie, Wyrzysku, a także dwie Komendy Powiatu i Miasta w Bydgoszczy i Inowrocławiu. Ponadto Powiatowy Urząd Policyjny w Działdowie został przeniesiony do okręgu warszawskiego. Tym samym liczba powiatów w województwie pomorskim wzrosła z 19 do 28. Specyficzna sytuacja panowała w Gdyni. Początkowo istniał tam Posterunek Policji (15 osób) podporządkowany KP PP w Wejherowie. Następnie po rozporządzeniu prezydenta RP z 20 października 1926 r. powołującym w Gdyni siedzibę władz powiatowych (tzw. powiat morski), powołano tam komisariat PP. Ponadto powstały posterunki na Oksywiu i Kamiennej Górze. W 1936 r. na czele Policji w Gdyni stał Komendant Miejski (komisarz Władysław Głuchowski) dysponujący 160 funkcjonariuszami, którzy pracowali w trzech komisariatach (jeden portowy) oraz w pięciu posterunkach (kolejowe w Gdyni, Kamiennej Górze, Chyloni, Oksywiu i Witominie).
Według stanu z 1 V 1926 r. na obszarze działania Komendy Wojewódzkiej PP w Toruniu pracował 1 inspektor, 1 podinspektor, 5 nadkomisarzy, 8 komisarzy, 20 podkomisarzy oraz 7 aspirantów. Łącznie wyższa kadra PP w województwie liczyła 42 funkcjonariuszy. Rok później 27 sierpnia 1927 r. stan ten przedstawiał się następująco: 2 podinspektorów, 4 nadkomisarzy, 7 komisarzy, 13 podkomisarzy, 7 aspirantów razem było 33 funkcjonariuszy a więc 9 mniej niż w 1926 r. Natomiast stan liczbowy niższych funkcjonariuszy PP w województwie pomorskim 1 sierpnia 1927 r. kształtował się następująco (w nawiasie stan z 1 V 1926 r.):
- 95 starszych przodowników (w 1926 r. 110),
- 168 przodowników (w 1926 r. 145),
- 257 starszych posterunkowych (w 1926 r. 290),
- 648 posterunkowych (w 1926 r. 678),
- Razem 1168 funkcjonariuszy (w 1926 r. 1223).
Autor: dr Krzysztof Halicki (Archiwum Państwowe w Bydgoszczy)
Publikacja: Piotr Pawlaczyk