Urlop - sukces czy porażka - poradnik psychologiczny - Wiadomości - Policja Kujawsko-Pomorska

Nastał okres wakacji, większość ludzi realizuje swoje urlopowe plany. Odpoczynek to dla naszego organizmu jedna z najważniejszych rzeczy, aby funkcjonować w zdrowiu psychicznym i fizycznym. „Jest czas siewu, ale jest też czas zbioru” - mawiał filozof! Sekcja Psychologów, w ramach wakacyjnego poradnika, podpowiada, jak wykorzystać najlepiej wakacyjny czas.

Jako, że jest to przecież wakacyjny poradnik psychologiczny - postawię przeto kilka pytań, by zrazu na nie odpowiedzieć.

Bo odpoczywając, odbudowujemy zasoby naszego organizmu - fizyczne i psychiczne, regenerujemy siły, „ładujemy akumulatory”, odrywamy się od monotonnej codzienności.

Wielu z nas czeka niecierpliwie na urlop, bo wychodzi z założenia, że sobie odpocznie, a przy okazji pobędzie z rodziną, dziećmi, porozmawia z bliskimi, nadrobi wszelakie zaległości towarzyskie.

Często nie rozumiemy, na czym polega odpoczynek. Urlopowi przypisujemy magiczną moc i uważamy, że w jego trakcie uporamy się ze wszystkimi życiowymi problemami. Jeśli rozpoczynamy urlop z długą listą spraw niezałatwionych, to nie spodziewajmy się, że wyniknie z tego coś dobrego! Całorocznych zaległości nie da się załatwić w kilka lub kilkanaście dni. Urlop to czas odpoczynku, a nie moment na rozwiązywanie życiowych trudności.

Bardzo ważne jest to, aby nauczyć się odpoczywać systematycznie, w ciągu całego roku. Na przykład raz w tygodniu robić coś, co sprawia nam radość. Może to być spacer z dzieckiem, wyjście na basen, gry zespołowe, wędkowanie, realizacja jakiegoś hobby, itp. We wzajemnych relacjach z bliskim warto natomiast być ze sobą „na co dzień”, a nie „od święta”.

Najlepiej odpoczywamy, gdy robimy coś, co sprawia nam przyjemność. Form wypoczynku jest wiele, bo ludzie różnią się od siebie. Zależy to m.in. od temperamentu. Osobom aktywnym, energicznym na co dzień, może być trudno wyleżeć „plackiem” na słońcu, osobie refleksyjnej, wyciszonej nie muszą natomiast odpowiadać loty za motorówką na spadochronie.

To poważna decyzja. Gdy urlopu mamy naprawdę niewiele, to zdaniem fachowców należy zachować się asertywnie i wybrać wariant, który najbardziej nam odpowiada. Gdy zechcemy wyrwać się z od lat ustalonego schematu, nie słuchajmy tego, co powiedzą na to: partner, dzieci, przyjaciele. Zróbmy to, co czujemy, że jest dla nas dobre. Lepiej wybrać taki sposób odpoczynku, który nam najbardziej odpowiada i przyniesie najwięcej korzyści. Jeśli potrzebujemy wyciszenia, lepiej pojechać samotnie. Możemy też podzielić urlop na dwie części: jedną spędzamy w pojedynkę, a drugą z rodziną.

Jeżeli mamy dzieci, warto pojechać z rodziną posiadającą dzieci w podobnym wieku. Dzieciaki dość szybko się ze sobą dogadają, a my nie będziemy musieli stale mieć oczu dookoła głowy i pilnować, co się z naszym maluchem dzieje. No i możemy sobie porozmawiać z kimś dorosłym, co nie jest możliwe, kiedy np. wyjeżdżamy tylko z naszym dzieckiem. Gdy zdecydowaliśmy się na urlop w większym gronie znajomych, lepiej spotkać się wcześniej - jeszcze przed wyjazdem - i ustalić jakieś zasady wspólnego pobytu. Jeśli coś nam nie pasuje, to można jeszcze zrezygnować, a na miejscu jesteśmy raczej na siebie skazani. Lepiej więc planować wypoczynek z ludźmi do nas podobnymi, którzy lubią w podobny sposób spędzać czas, słuchają podobnej muzyki, czy też czytają te same książki, albo z osobami po prostu tolerancyjnymi, które uszanują nasze wybory. Jeśli nikt nikogo do niczego nie zmusza, jest szansa na udany wypoczynek.

Z partnerem - oprócz uzgodnienia, czy jedziemy razem, czy osobno - warto ustalić, jak powinna przebiegać opieka nad dziećmi. Chodzi o określenie obowiązków. Szczególnie w takim układzie, w którym co roku pan wraca opalony i zrelaksowany, a pani jak strzępek nerwów. Niestety z reguły jest tak, że na urlopie odpoczywa mężczyzna, bo kobieta ma etat w pracy, w domu i na wczasach.