Ochotnicze Rezerwy Milicji Obywatelskiej
Data publikacji 13.02.2010
Kontynuacją jubileuszowych publikacji z 2009 roku z okazji 90. rocznicy powstania Policji Państwowej jest artykuł sierż.szt. dr Piotra Sykut pt. „Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej”. (Cz. VII)
Kontynuacją jubileuszowych publikacji z 2009 roku z okazji 90. rocznicy powstania Policji Państwowej jest artykuł sierż.szt. dr Piotra Sykut pt. „Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej”, który zamyka dział obejmujący lata 1944-1990. Autor opisuje m.in. stan liczbowy formacji. Wkrótce opublikujemy już ostatni artykuł z cyklu jubileuszowych publikacji pt. „Policja 1990-2009” autorstwa dr Marka K. Jeleniewskiego. Zapraszamy do lektury!
Uchwałą Rady Ministrów z 21 lutego 1946 r. zorganizowano formację, której zadaniem było wspomaganie MO. Nadano jej nazwę, która w zasadzie wyczerpująco określała charakter i cel powołania: Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej (ORMO). Powodem powołania tej organizacji był katastrofalny stan bezpieczeństwa w kraju przy jednoczesnym braku możliwości powiększania korpusu MO, i tak już o wiele liczebniejszego niż przedwojenny. Zwierzchnikiem ORMO był komendant główny MO. W województwach jej szefami byli zastępcy komendantów wojewódzkich, jako komendanci wojewódzcy 
ORMO z pomocniczym aparatem instruktorów. Struktura taka powielona była do szczebla gminnego. Służba była bezpłatna i miała charakter społeczny, oddziały były zorganizowane na wzór wojskowy.
Komenda Wojewódzka ORMO w województwie pomorskim (bydgoskim) powstała już pod koniec 1946 r. Oddziały utworzone w miastach i powiatach liczyły 50-300 członków, w gminach wiejskich 30-50 osób. Ponadto istniały oddziały ORMO w większych zakładach pracy. Członkiem tej formacji mogła zostać każda osoba w wieku 18-45 lat, jednak faktycznie kierowano do służby członków PPR (PZPR) oraz bratnich organizacji społecznych. W styczniu 1947 r., a więc wkrótce po utworzeniu, ORMO w województwie pomorskim liczyło 6566 członków, w tym 302 kobiety.
ORMO w założeniach miała być organizacją obywatelską, jednak okoliczności w jakich została zorganizowana oraz jej polityczna dyspozycyjność sprawiły, że stała się istotnym elementem represji, być może paradoksalnie bardziej kojarzonym z komunistycznym reżymem niż jej zawodowe siostry MO i UB. W czasie referendum w roku 1946 liczebność ORMO osiągnęła 60 tys. członków, rok później 100 tys., a w 1949 r. już ponad 150 tys. członków.
Oprac. sierż. szt. dr Piotr Sykut
Uchwałą Rady Ministrów z 21 lutego 1946 r. zorganizowano formację, której zadaniem było wspomaganie MO. Nadano jej nazwę, która w zasadzie wyczerpująco określała charakter i cel powołania: Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej (ORMO). Powodem powołania tej organizacji był katastrofalny stan bezpieczeństwa w kraju przy jednoczesnym braku możliwości powiększania korpusu MO, i tak już o wiele liczebniejszego niż przedwojenny. Zwierzchnikiem ORMO był komendant główny MO. W województwach jej szefami byli zastępcy komendantów wojewódzkich, jako komendanci wojewódzcy ORMO z pomocniczym aparatem instruktorów. Struktura taka powielona była do szczebla gminnego. Służba była bezpłatna i miała charakter społeczny, oddziały były zorganizowane na wzór wojskowy.Komenda Wojewódzka ORMO w województwie pomorskim (bydgoskim) powstała już pod koniec 1946 r. Oddziały utworzone w miastach i powiatach liczyły 50-300 członków, w gminach wiejskich 30-50 osób. Ponadto istniały oddziały ORMO w większych zakładach pracy. Członkiem tej formacji mogła zostać każda osoba w wieku 18-45 lat, jednak faktycznie kierowano do służby członków PPR (PZPR) oraz bratnich organizacji społecznych. W styczniu 1947 r., a więc wkrótce po utworzeniu, ORMO w województwie pomorskim liczyło 6566 członków, w tym 302 kobiety.ORMO w założeniach miała być organizacją obywatelską, jednak okoliczności w jakich została zorganizowana oraz jej polityczna dyspozycyjność sprawiły, że stała się istotnym elementem represji, być może paradoksalnie bardziej kojarzonym z komunistycznym reżymem niż jej zawodowe siostry MO i UB. W czasie referendum w roku 1946 liczebność ORMO osiągnęła 60 tys. członków, rok później 100 tys., a w 1949 r. już ponad 150 tys. członków.Oprac. sierż. szt. dr Piotr Sykut
Autor: Piotr_P
Publikacja: Piotr_P
