Dęby pamięci w Kamieniu Krajeńskim
Data publikacji 28.10.2010
Kamień Krajeński jest kolejnym miejscem w województwie kujawsko-pomorskim, które włączyło się w ogólnopolską akcję „Katyń… ocalić od zapomnienia”. Wczoraj (19.10) w ramach obchodów 70-lecia Zbrodni Katyńskiej zostały tam ...
Kamień Krajeński jest kolejnym miejscem w województwie kujawsko-pomorskim, które włączyło się w ogólnopolską akcję „Katyń… ocalić od zapomnienia”. Wczoraj (19.10) w ramach obchodów 70-lecia Zbrodni Katyńskiej zostały tam posadzone dęby upamiętniające mieszkańców powiatu sępoleńskiego zamordowanych w 1940 r. w Katyniu i Twerze oraz ofiary katastrofy pod Smoleńskiem.
Ceremonię rozpoczęła msza św. w Kolegiacie Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu Krajeńskim. W ramach uroczystości zasadzone zostały dęby ku pamięci aspiranta Policji Państwowej Stefana Figlewicza, porucznika 18 Pułku Ułanów Franciszka Przytarskiego, podoficera straży granicznej Wincentego Kaczmarka oraz starszego przodownika straży granicznej Stefana Wilgosza. Ponadto w Publicznym Gimnazjum odbyła się projekcja filmu „Katyń”.
Inicjatorami przedsięwzięcia byli Burmistrz Kamienia Krajeńskiego Wojciech Głomski oraz Dyrektor Gimnazjum w Kamieniu Krajeńskim Hanna Atamańska. W uroczystościach uczestniczyli policjanci z Sępólna Krajeńskiego.
Dzięki inicjatywie poznaliśmy kolejną biografię funkcjonariusza Policji Państwowej – ofiary zbrodni. Nota biograficzna Stefana Figlewicza jest również dostępna w zakładce „Historia Policji” w dziale: „70. rocznica Zbrodni Katyńskiej”.
Ceremonię rozpoczęła msza św. w Kolegiacie Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu Krajeńskim. W ramach uroczystości zasadzone zostały dęby ku pamięci aspiranta Policji Państwowej Stefana Figlewicza, porucznika 18 Pułku Ułanów Franciszka Przytarskiego, podoficera straży granicznej Wincentego Kaczmarka oraz starszego przodownika straży granicznej Stefana Wilgosza. Ponadto w Publicznym Gimnazjum odbyła się projekcja filmu „Katyń”.
Inicjatorami przedsięwzięcia byli Burmistrz Kamienia Krajeńskiego Wojciech Głomski oraz Dyrektor Gimnazjum w Kamieniu Krajeńskim Hanna Atamańska. W uroczystościach uczestniczyli policjanci z Sępólna Krajeńskiego.
 |  |
Dzięki inicjatywie poznaliśmy kolejną biografię funkcjonariusza Policji Państwowej – ofiary zbrodni. Nota biograficzna Stefana Figlewicza jest również dostępna w zakładce „Historia Policji” w dziale: „70. rocznica Zbrodni Katyńskiej”.
Funkcjonariusz Policji Państwowej Stefan Figlewicz urodził się 20 grudnia 1892 r. w Gruszczynie (województwo poznańskie)
W 1922 r., w czasie kiedy nowy Rząd Polski organizował nabór do Policji Państwowej na Kresach Wschodnich, Stefan Figlewicz rozpoczął służbę jako starszy posterunkowy w Komisariacie Policji w Kowlu. Na krótko przed wybuchem II wojny światowej, funkcjonariusz wraz z rodziną przeniósł się do Zielonej (województwo wołyńskie). Córka Stefana Figlewicza, Gertruda w swoich wspomnieniach tamtych lat napisała: W dniu 17 września 1939 r. do Kowla wkroczyli Rosjanie, a już następnego dnia ojciec został aresztowany. Nie wrócił do domu ze służby. Mama wraz z innymi żonami policjantów dowiedziała się o zatrzymaniu przed posterunkiem. Przez dwa tygodnie codziennie nosiła obiady do więzienia w Kowlu. Potem była świadkiem wyprowadzenia uwięzionych funkcjonariuszy na dworzec, gdzie wsiedli do pociągu. Po kilku dniach z mamą skontaktował się znajomy kolejarz, który spotkał ojca w Szepietówce. Przekazał pozdrowienia, ale nie wiedział co dalej stało się z więźniami. W grudniu 1939 r. otrzymaliśmy list od ojca z pozdrowieniami i życzeniami świątecznymi. List został wysłany z obozu w Ostaszkowie. Nie wiadomo czy otrzymał listy od nas. Można było wysyłać i otrzymywać korespondencję tylko raz w miesiącu. Więcej informacji od ojca już nie mieliśmy. Jeszcze w czasie wojny, przed odkryciem grobów w Katyniu, mama zaprzyjaźniła się z Rosjanką, żoną wojskowego. To ona w wielkiej tajemnicy powiedziała, że wszyscy aresztowani zostali rozstrzelani. Mama jednak nie chciała w to uwierzyć. Całą wojnę przetrwaliśmy w Zielonej, z wyjątkiem okresu działań związanych z przechodzeniem frontu. Po wojnie mama poszukiwała ojca przez Czerwony Krzyż, ale bez rezultatu. O tym, że ojciec nie żyje dowiedziałyśmy się dopiero w latach dziewięćdziesiątych, w czasie kiedy powstało Stowarzyszenie „Rodzina Katyńska” w Szczecinie.
Starszy posterunkowy Stefan Figlewicz został rozstrzelany w kwietniu 1940 r. w Kalininie (Twer). Do rodziny z obozu w Ostaszkowie wysłał trzy listy. Ostatni w lutym 1940 r. Żona wraz z córką Gertrudą i synem Leszkiem cudem nie zostali wywiezieni na zesłanie. Lata 1939-1945 spędzili w Kowlu i w Zielonej. W 1945 r. powrócili na terytorium przedwojennej Polski do Chełma w województwie lubelskim. W czerwcu 1946 r. osiedlili się w Śmiłowie (powiat sępoleński).
Stefan Figlewicz pośmiertnie został awansowany na stopień aspiranta Policji Państwowej.
Opracowała: Małgorzata DobrosielskaW 1922 r., w czasie kiedy nowy Rząd Polski organizował nabór do Policji Państwowej na Kresach Wschodnich, Stefan Figlewicz rozpoczął służbę jako starszy posterunkowy w Komisariacie Policji w Kowlu. Na krótko przed wybuchem II wojny światowej, funkcjonariusz wraz z rodziną przeniósł się do Zielonej (województwo wołyńskie). Córka Stefana Figlewicza, Gertruda w swoich wspomnieniach tamtych lat napisała: W dniu 17 września 1939 r. do Kowla wkroczyli Rosjanie, a już następnego dnia ojciec został aresztowany. Nie wrócił do domu ze służby. Mama wraz z innymi żonami policjantów dowiedziała się o zatrzymaniu przed posterunkiem. Przez dwa tygodnie codziennie nosiła obiady do więzienia w Kowlu. Potem była świadkiem wyprowadzenia uwięzionych funkcjonariuszy na dworzec, gdzie wsiedli do pociągu. Po kilku dniach z mamą skontaktował się znajomy kolejarz, który spotkał ojca w Szepietówce. Przekazał pozdrowienia, ale nie wiedział co dalej stało się z więźniami. W grudniu 1939 r. otrzymaliśmy list od ojca z pozdrowieniami i życzeniami świątecznymi. List został wysłany z obozu w Ostaszkowie. Nie wiadomo czy otrzymał listy od nas. Można było wysyłać i otrzymywać korespondencję tylko raz w miesiącu. Więcej informacji od ojca już nie mieliśmy. Jeszcze w czasie wojny, przed odkryciem grobów w Katyniu, mama zaprzyjaźniła się z Rosjanką, żoną wojskowego. To ona w wielkiej tajemnicy powiedziała, że wszyscy aresztowani zostali rozstrzelani. Mama jednak nie chciała w to uwierzyć. Całą wojnę przetrwaliśmy w Zielonej, z wyjątkiem okresu działań związanych z przechodzeniem frontu. Po wojnie mama poszukiwała ojca przez Czerwony Krzyż, ale bez rezultatu. O tym, że ojciec nie żyje dowiedziałyśmy się dopiero w latach dziewięćdziesiątych, w czasie kiedy powstało Stowarzyszenie „Rodzina Katyńska” w Szczecinie.Starszy posterunkowy Stefan Figlewicz został rozstrzelany w kwietniu 1940 r. w Kalininie (Twer). Do rodziny z obozu w Ostaszkowie wysłał trzy listy. Ostatni w lutym 1940 r. Żona wraz z córką Gertrudą i synem Leszkiem cudem nie zostali wywiezieni na zesłanie. Lata 1939-1945 spędzili w Kowlu i w Zielonej. W 1945 r. powrócili na terytorium przedwojennej Polski do Chełma w województwie lubelskim. W czerwcu 1946 r. osiedlili się w Śmiłowie (powiat sępoleński).
Stefan Figlewicz pośmiertnie został awansowany na stopień aspiranta Policji Państwowej.
Wydział Prezydialny KWP w Bydgoszczy
Źródło: Aleksander Atamański
Autor zdjęć z uroczystości: Karolina Mazur
Publiczne Gimnazjum im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego
w Kamieniu Krajeńskim
Autor: Rzecznik_KWP
Publikacja: Rzecznik_KWP
