Cybermobbing. Czym jest internetowa przemoc i jak się przed nią bronić. - Wiadomości - Policja Kujawsko-Pomorska

Ktoś rozsyła w internecie kompromitujące Ciebie wiadomości? Dostajesz obraźliwe i wulgarne smsy lub e-maile? Ktoś wysyła ci elektroniczne pogróżki? Jeśli tak, to jesteś ofiarą cybermobbingu.

Cybermobbing to przemoc psychiczna, prześladowanie innych poprzez wykorzystanie internetu i jego narzędzi tj.: poczty elektronicznej, witryn, czatów, forów, komunikatorów. Istnieją różne rodzaje wirtualnego prześladowania. Ważne jest by potrafić rozpoznać internetową agresję i wiedzieć jak się przed nią bronić.

Internetowy mobbing może przybrać formę tzw. „flame”, czyli obraźliwej wiadomości, która prowokuje odbiorcę do negatywnych reakcji. Taki e-mail dotyczy zazwyczaj wyglądu lub charakteru użytkownika. Sprawca ośmiesza, poniża, upokarza, wyzywa, a nawet straszy i szantażuje swoją ofiarę.

Niebezpiecznym rodzajem internetowej przemocy jest także działanie, które uderza w społeczny wizerunek danej osoby. W tym celu dręczyciele tworzą strony internetowe poświęcone swoim ofiarom, na których publikują obraźliwe uwagi, zmontowane zdjęcia lub prywatne informacje. Ofiara często nie ma świadomości istnienia takiej strony.

Naruszenie osobistego wizerunku może odbyć się także poprzez tzw. „kradzież tożsamości”. Wówczas sprawca podszywa się pod swoją ofiarę podczas korzystania z internetu. Wysyła w jej imieniu wiadomości do innych osób lub zakłada konto ofiary na portalu społecznościowym i stamtąd kontaktuje się z jej znajomymi. 

Wirtualny mobbing z pozoru może wydać się niegroźny. Jednak takie ataki mogą wywołać u osoby dręczonej nie tylko zdenerwowanie, strach i złość, ale także doprowadzić do depresji czy prób samobójczych. Agresja może rozpocząć się w internecie i tam pozostać, ale może także przenieść się na prawdziwe życie.

Ponadto wirtualna przemoc jest bardziej dotkliwa niż mobbing w rzeczywistym czasie i przestrzeni. Ofiara nie ma często świadomości, że ktoś działa na jej szkodę, bądź  nie wie kto jest prześladowcą. Zasięg szykan jest nieograniczony, a brak azylu powoduje poczucie bezradności.

• groźba popełnienia przestępstwa - 190 kk,
• zmuszanie do określonego zachowania - 191 kk,
• pornografia - 202 kk,
• zniesławienie - 212 kk,
• zniewaga - 216 kk,
• naruszenie tajemnicy korespondencji - 267 kk,
• niszczenie informacji - 268 kk,
• niszczenie danych informatycznych - 268a kk,
• przestępstwa komputerowe - 269 kk,
• zakłócanie pracy systemu komputerowego - 269a kk,
• wykroczenie z art. 107 kodeksu wykroczeń - złośliwe niepokojenie.

Zanim jednak wystąpimy na drogę sądową sami możemy spróbować przerwać internetową agresję. W przypadku wulgarnych wiadomości, sprawca zazwyczaj nudzi się i zaprzestaje ataków jeżeli nie uzyskuje na nie odpowiedzi. Jeśli kontynuuje dręczenie, zainstaluj oprogramowanie filtrujące, które zablokuje jego wiadomości. Jeśli wysyła informacje z różnych adresów mailowych nie otwieraj wiadomości od nieznanych kontaktów lub zainstaluj program pocztowy z funkcją umożliwiającą otrzymywanie wiadomości tylko od osób z listy kontaktowej.

• nie przekazuj obcym osobom prywatnych danych,
• jeśli prowadzisz stronę internetową nie podawaj swojego adresu, numeru telefonu, informacji o rodzinie itp.,
• nie ujawniaj nikomu swoich haseł do logowania,
• podczas czatowania nie wypełniaj żadnych ankiet, formularzy,
• nie odpowiadaj na e-maile nieznanych osób,
• jeśli wiadomość jest wulgarna nie odpowiadaj na nią.

O cybermobbingu należy rozmawiać także z dziećmi, które coraz częściej wykorzystują internet do komunikacji. Dziecko może być ofiarą wirtualnej przemocy m.in. ze strony swoich kolegów lub koleżanek. Gdy dowiesz się, że twoje dziecko jest dręczone nie dopuść do spotkania ze sprawcą przemocy. Jeśli doszło do takiego spotkania, dowiedz się kim jest dręczyciel. W przypadku gdy jest to dziecko skontaktuj się z jego rodzicami, którzy często nie wiedzą co robią ich pociechy. Jeśli poinformujesz opiekunów najprawdopodobniej pomogą przerwać internetowe wybryki swoich dzieci.